Voorschoten – De paardenmarkt wordt dit jaar voor het eerst niet op 28 juli, maar op de laatste zaterdag van juli en dus 29 juli gehouden. “Dat is wennen”, kopte het Leidsch Dagblad woensdag boven een stuk waarin Cees Bijloos als voorzitter van het Comité Paardenmarkt Voorschoten het roemrijke verleden van het evenement en de keuze om 28 juli los te laten uitgebreid toelichtte.

“Dat zal misschien voor u even wennen zijn”, zo schreef Cees Bijloos eerder in het voorwoord van het speciale magazine ‘Paardenmarkt Voorschoten’ dat elke Voorschotenaar in de bus heeft gekregen.
Inderdaad “even”, want volgend jaar wordt de paardenmarkt gewoon weer op 28 juli gehouden! Het is echter niet zo dat men nog voor de editie van 2017 alweer op het besluit terugkomt. Zaterdag 28 juli 2018 is toevallig de laatste dag van juli 2018.

 

Feit blijft dat de paardenmarkt letterlijk en figuurlijk een springlevend onderdeel van de dorpshistorie van Voorschoten is en blijft. Er wordt nog gewerkt aan de Canon van Voorschoten, maar de paardenmarkt krijgt daarin onmiskenbaar een prominente plek.

 

Het onlangs geplaatste informatiebord over de historie van “De Voorschotense Paardenarkt”, als deel van een serie informatieve serie panelen over thema’s uit de geschiedenis van het dorp meldt dat de paardenmarkt “al omstreeks het jaar 1200” werd gehouden.

 

In het vorig jaar verschenen boek van Marijke Reinsma over ‘Voorschoten tussen 1200 en 1400’, de periode waarover de eerste betrouwbare schriftelijke bronnen bewaard zijn gebleven, kreeg de paardenmarkt ook al een opvallende plek als pijler van de lokale historie.

 

In de loop der eeuwen heeft het gebeuren weliswaar tal van veranderingen ondergaan, Bijloos memoreerde dat woensdag in de krant en Reinsma beschreef dat eerder uitgebreid in haar boek, de editie van 2017 is en blijft een stukje springlevende plaatselijke folklore,

 

Vergelijk dat eens met de geschiedenis van ambtelijk partner Wassenaar. In elk boek over de geschiedenis van Wassenaar komen de strandwallen, buitenplaatsen, kastelen en de familie Van Wassenaer opdraven, maar een nog altijd actueel en levendig stukje cultureel erfgoed als de diep in de lokale historie van Voorschoten gewortelde paardenmarkt, kent men in Wassenaar helemaal niet. 

 

Een gegeven dat nog saillanter is, als men bedenkt dat het villadorp bij uitstek een paardendorp is, waar menig amazone haar eigen paard ergens op stal heeft staan. De ruim een eeuw oude draf- en renbaan Duindigt mag dan zuchten onder achterstallig onderhoud en een zware hypotheeklast, overal vindt men tussen het vele groen maneges, paardenstallen en dressuurbanen. Een eigenaar van een paardenfokkerij in Noord breidde de nering zonder alle vereiste vergunningen fors uit en moet nog altijd een pas op de plaats maken.

 

Wie via de Papeweg van Voorschoten naar Wassenaar rijdt, passeert bijna op de gemeentegrens links een van de grotere maneges, terwijl rechts midden in het bos van Santhorst het unieke trainingsveld “De akker” ligt, episch centrum van de plaatselijke ruitervereniging.

 

Met enige regelmaat buigt de Wassenaarse politiek zich over ruiterpaden, paardenvijgen en niet te vergeten het lokale paardenbeleid. Wassenaar zette dat ooit op papier, maar krijgt het maar niet opgezadeld terwijl in steeds meer weilanden koeien plaatsmaken voor paarden.

 

De komende dagen moeten de Wassenaarders die vakantie vieren in “Tuinesië” of op “La Balkonia” maar eens in galop naar Voorschoten. Middels het bord in de wei van boer Van Vliet aan de Papelaan West worden ze al van verre welkom geheten.

 

Tekst: Jos Knijnenburg