Morgen 10 jaar geleden, rond 12:00 uur, vond het schietdrama in Alphen aan den Rijn plaats waarbij 7 doden en 17 gewonden vielen. Op een mooie zonnige voorjaarsdag zaterdag 9 april.

Rond die tijd stond ik voor het stoplicht op het kruispunt Burgemeester Bruinslotsingel en de President Kennedylaan voor het stoplicht te wachten. Terugkerend van de voetbal met mijn toen 13-jarige zoon. Links voor mij winkelcentrum De Ridderhof. Plotseling schoot een politiewagen met sirenes langs mij heen en ontdekte gelijk een hoop consternatie bij het winkelcentrum. Ook mijn perspieper ging plotseling flink te keer. Hier is wat aan de hand.

Ik ging achter de politie aan en parkeerde mijn auto nabij het winkelcentrum. Toen nog niet wetende dat ik het voertuig de komende twee dagen niet meer zou kunnen betreden omdat deze precies op de plaats delict stond geparkeerd omdat het onderzoeksgebied groot was afgezet.

Ik pakte mijn fotocamera uit de kofferbak en samen met mijn zoon liepen we op de Troubadourweg richting de ingang van het winkelcentrum aldaar. Vlak voor de ingang hoorde ik enkele stenen keihard tegen het raam aangegooid worden. Maar stormde er ook mensen in blinde paniek naar buiten. Gewonden zijn mij op dat moment niet opgevallen. Maar de gaten in de deur waarvan ik eerst dacht dat het stenen waren lieten duidelijk zien dat dit door kogels veroorzaakt waren. Vaak denk ik nog wel eens, als ik 10 seconde eerder was geweest? In een opwelling maakte ik hiervan een foto om vervolgens mijn zoon bij zijn kraag te vatten en zo snel mogelijk weg te wezen richting de rotonde bij de President Kennedylaan. Aldaar aangekomen en omkijkend leek de hel te zijn uitgebroken rondom die ingang.

Ik heb mijn vrouw gebeld om te vragen onze zoon op te halen op de plek waar ik stond omdat ik verslag wilde doen van iets waarvan ik nog niet precies wist wat er was maar gezien de paniek en bijna ontelbare politie-eenheden het hier weleens flink mis kon zijn. Ook kon ik toen al niet meer bij mijn auto omdat deze ingebouwd stond tussen de talloze politievoertuigen. Binnen 10 minuten was ze er en kon ik terug naar de locatie.

Teruggekomen op de locatie maakte ik de eerste foto’s van het incident. Gewonden werden voor mijn ogen afgevoerd, volwassenen en kinderen. Inmiddels was al duidelijk geworden dat iemand met een automatisch wapen door het winkelcentrum was gelopen en lukraak om zich heen had geschoten. Maar het werd toch even spannend toen het bericht kwam dat er nog een tweede schutter gesignaleerd was. Ineens moesten we op ruime afstand blijven van het incident, uiteindelijk bleek een tweede schutter er niet te zijn geweest.

De verwarring was enorm. Voor de pers was een speciale persvak ingericht en daar trok ik op met de NOS-verslaggever die live verslag deed op televisie. Maar de situatie was zo dat we op locatie niets wisten alleen wat we zagen buiten het winkelcentrum. We werden op de hoogte gehouden vanuit de redacties van de diverse media waardoor we op deze manier iets wisten wat er tot dan duidelijk was. Tijdens de live persconferentie stonden wij nog steeds bij het winkelcentrum. Via de verbinding van de NOS konden we meeluisteren totdat die verbinding ineens wegviel. Door snel naar huis te bellen en te vragen de telefoon bij de televisie neer te leggen, konden we dan toch de persconferentie volgen en kon de verslaggever dit weer in zijn live verslag op locatie meenemen in zijn verhaal.

De hele middag daar gebleven en de meest bizarre dingen voorbij zien komen. Details bespaar ik u. En ondertussen de media zoveel mogelijk van fotomateriaal voorzien.

Einde van de middag opgehaald door mijn vrouw omdat mijn auto op een plek stond dat hermetisch was afgesloten. Thuisgekomen merkte ik dat ik ontzettend moe was, zoiets maakt onbewust toch veel indruk. Maar tijd om even bij te komen was er niet. Er was een briefje gevonden dat er explosieven in alle winkelcentra in Alphen aan de Rijn waren geplaatst. En daar kon ik weer op verzoek van de media op af om ook dat vast te leggen. Gelukkig bleek het dit keer loosalarm.

De dag er na was er een herdenkingsbijeenkomst bij het winkelcentrum. Ik wilde daarnaartoe, dit keer niet om verslag te doen, maar om er te zijn. Mijn zoon wilde mee en dat mocht. Bij de bijeenkomst waren de ministers Rutte en Opstelten ook aanwezig. Met mijn zoon afgesproken dat als we elkaar kwijt raakte we elkaar weer zouden treffen bij het benzinestation. En natuurlijk gebeurde dat. Toen mijn zoon naar mij toe kwam vertelde hij dat die grote meneer die vooropliep hem ineens bij zijn hand pakte en hem meenam voorop in de stoet naar de gedenkplaats. ’S Avonds op het journaal zegt hij ineens bij die beelden, kijk die meneer bedoelde ik. Het bleek Opstelten te zijn die hij nog jarenlang zijn grote vriend noemde.

Tijdens het onderzoek naar het schietdrama heb ik ook materiaal aangeleverd voor de diverse onderzoeksrapporten.

Jaren later werden we toch weer geconfronteerd met dit drama. We vonden een huis in een wijk waar we al lang naartoe wilde verhuizen. In de gesprekken met de oud bewoners werd duidelijk dat zij het huis wilde verlaten omdat ze niet in Alphen aan den Rijn wilde blijven wonen. De man was tijdens het schietdrama twee keer geraakt door kogels. Een kan nooit meer verwijderd worden omdat dit ernstige schade kan veroorzaken. Hij had een trauma opgelopen en bij iedere helikopter of sirenes brak bij hem de paniek uit. Zijn uitweg was ergens anders te gaan wonen.

Marco den Boef
Voorschoten Online

Back To Top