Als je de media moet geloven zitten we midden in de tweede golf en lijkt het licht aan het einde van de tunnel pijnlijk ver weg. De ic’s lopen vol, de horeca heeft recent de deuren moeten sluiten en we moeten met zijn allen nog altijd die anderhalve meter afstand houden die in deze tijd aanvoelt als een scheidende oceaan. 

Afgelopen week zette ik de televisie aan en bedacht ik me hoe het achtuurjournaal over zou komen op iemand die de periode van maart tot nu niet bewust meegemaakt zou hebben. Iemand die zich half maart afgezonderd zou hebben van alle mensen en het nieuws, en eind oktober maar weer eens besloot de televisie te gaan gebruiken en de mensheid op te zoeken. 

Hij of zij zou een tsunami aan woorden als: I.C. capaciteit, mondkapjes plicht, coronavaccin en exponentiële groei op zich afgevuurd krijgen. Mensen praten tegenwoordig over niets anders meer dan Corona en alle vertakkingen daarvan. Bij elk illegaal bezoek is Corona het hoofdonderwerp en op de radio lijkt het wel of men dwangmatig moet debatteren over het Coronavirus.

Een paar dagen geleden werd ik op de radio geïnspireerd door het fenomeen “nieuwsdieet” Prachtig! De negatieve invloed die het nieuws op jou als individu kan hebben wordt enorm onderschat en mensen hebben blijkbaar een blinde vlek voor de gezondheidsrisico’s die op de loer liggen. Ze willen kosten wat het kost voorkomen dat ze iets missen en blijven instinctief naar positief nieuws zoeken wat in deze tijd zeldzamer is dan een pak crackers dat heel blijft in een boodschappentas. 

Het Coronavirus is zo’n prominent deel van ons leven gaan innemen dat we moeilijk aan andere dingen kunnen denken. Dingen waar we blij van worden en die een positieve invulling geven aan ons verwende leventje. Ondanks alle beperkingen die ons worden opgelegd kunnen we nog zoveel dingen doen om onszelf te ontwikkelen. Alleen als je een kick krijgt van een stortvloed aan negatief nieuws is het ‘zinvol’. Anders ben je er niet bij gebaat iedere minuut het nieuws te volgen. Vaak is het gewoon beter om niet als een angstige zombie voor de televisie te gaan zitten, maar om weer te gaan leven...

Deze column is geschreven door : Lars Mulder

Back To Top