Wijkagent Arie Rozenboom gaat met pensioen. Op dinsdag 24 mei kan iedereen hem op het Treubplein gedag komen zeggen. Foto | Marjolein Altena

Voorschoten – Ruim 45 jaar werkt hij bij de politie maar op 1 juni gaat wijkagent Arie Rozenboom nou toch echt met pensioen. “Het is goed zo”, zegt de diender die bijna iedereen bij naam kent. Een afscheidsreceptie wil hij niet en daarom staat Arie op dinsdag 24 mei tussen 17.00 en 18.00 uur gewoon op het Treubplein. Iedereen kan even bij hem langs lopen om een handje te geven.

Als 6-jarig knulletje wist Arie al dat hij bij de politie wilde. “Dan zat ik op het hek voor het huis. Kwam er een politieagent op motor langs, dan rende ik naar mijn moeder om alles te vertellen. Prachtig vond ik het.” Die fascinatie is nooit meer overgegaan want Arie ging, nog net geen 18, naar de politieschool in Arnhem. “Toen ik klaar was met mijn opleiding had ik nog nooit een politiebureau van binnen gezien”, lacht hij. “Dat is tegenwoordig wel anders.”

Voorschoten
De carrière van Arie is opmerkelijk te noemen. Hij begon in Zoeterwoude en werd 8 jaar later benoemd tot postcommandant. “Na de reorganisatie van 1994 werd ik coördinator in Leiderdorp. Heb ik jaren gedaan maar ik miste de contacten met de mensen op straat en het afwisselende werk. Toen er een vacature voor wijkagent vrij kwam, heb ik gesolliciteerd. Gek genoeg zei ik jaren hiervoor al tegen mijn vrouw dat ik ooit naar Voorschoten wilde. Uiteindelijk heb ik de laatste 11 jaar met heel veel plezier in het dorp gewerkt en ik vind het bijzonder dat ik mijn loopbaan hier mag afsluiten.”

Ontroerd
De wijk van Arie is groot. Van Park Allemansgeest, de Vlietwijk, het centrum,  Krimwijk en Bijdorp. “In mijn eerste jaar in Voorschoten, ging het met oud en nieuw goed mis. De sfeer was opgefokt en de ME moest er zelfs aan te pas komen. Daar zijn we enorm van geschrokken maar ik ging toch de wijk weer in. Belde aan, stelde me voor en mocht binnen komen. Even later zaten we aan de koffie. Dat heeft me geraakt.”

Rustig blijven
Arie is de rust zelve, luistert bedachtzaam en zegt niets te veel.  Mijn ervaring is dat als je kalm en beleefd blijft, er echt een normaal gesprek op gang komt. Ook op straat ja. Het heeft geen zin als ik ook nog eens boos word. Het helpt wel als je je in de situatie van de mensen verplaatst, met ze mee denkt, het probleem serieus neemt en samen naar een oplossing zoekt.”

Arie heeft veel gezien in zijn carrière. “Het meeste heb ik goed kunnen verwerken maar als er kinderen bij betrokken zijn, dan blijft je dat bij. Vechtscheidingen waarbij rake klappen vallen, dan worden die kinderen ook beschadigd. Met sommigen heb ik nog jarenlang contact gehouden en gepraat.”

Verkleed
Hilarisch is het verhaal van de tunnel onder het spoor. “Daar moesten Theo (Meppelink, de andere wijkagent, red) en ik het verkeer regelen. Ik stond bij de rotonde en moest dus verschillende toegangswegen afsluiten met pionnen. Ik liep dus constant op de rotonde heen en weer. Toen belde een alerte flatbewoner naar de politie met de mededeling ‘dat een of andere idioot, verkleed als agent, al anderhalf uur het verkeer aan het ontregelen was’. De collega’s kwamen niet meer bij.”

Toekomst
Gaat Arie het werk nog missen? “Absoluut! Het beroep van wijkagent is prachtig. Er gaan deuren voor ons open die voor anderen dicht blijven. Het werken met Theo en Mirjam (Van der Zee, red.) was heel fijn en Voorschoten is gewoon een geweldig dorp met een stads karakter. Ik realiseer me wel dat ik van ‘iemand’, nu ‘niemand’ wordt maar het is ook tijd om aan thuis te denken. Ik ben opa geworden en dat doet toch wat met je. Daarnaast werk ik ook nog als touringcarchauffeur, doe vrijwilligerswerk en heb een eigen volkstuin. Vervelen zal ik me niet maar ik ga gewoon eerst even genieten.”

De opvolger van Arie is Kees Zwaan. Zodra hij in dienst treedt, volgt een kennismaking op Voorschotenonline.

 

Back To Top